دربـاره نـام و نـسـب شـعـيـب مـيـان تـاريـخ نـويـسـان اخـتـلاف اسـت. ابـن اثـيـر در كـتـاب كـامـل التـواريـخ نـقـل مـى كـنـد كـه برخى نام آن حضرت را يثرون ذكر كرده و بـرخـى هـمـان شـعـيـب نـوشـتـه انـد. در لغـت نـامـه دهـخـدا نقل شده كه نام اصلى آن حضرت را يثرن و به فارسى بويب گويند.
خـداونـد، حضرت ابراهیم (ع) را با القابى چون حنيف، مسلم، حليم، اوّاه، منيب و صديق ياد كـرده و يـا او را با اوصافى چون شاكر و سپاس گزار نعمت هاى خدا، قانت و مطيع خالق تـوانـا، داراى قـلب سـليـم، عـامـل و فـرمـان بـردار كـامـل دسـتـورهـاى آفـريـدگـار حـكـيـم، بـنده مؤ من و … نام برده و وى را ستوده است.