مهاجرت بنى سام به عيلام‏

به نام خدا

حفريات در شوش نشان داد كه عنصر سامى در عيلام زياد بوده، خود اسم عيلام هم سامى است، زيرا بوميهاى عيلام مملكت خود را در كتيبه‏ها (خاتام‏تى) يا (خاپيرتى) مينامند.

شاهزادگان قديم عيلام كتيبه‏هائى نويسانده‏اند كه بخطّ بابلى (يعنى ميخى) و بزبان سامى است، ولى اسنادى هم بدست آمده كه بزبان بومى نوشته شده و داراى نقوشى است. اين خطّ را مترادفا با خطّ ميخى كنده‏اند. بعد از كتيبه‏هاى پادشاه عيلام، كه موسوم به (باش اين شوش ناك) بود، (تقريبا از ۲۴۰۰ سال قبل از ميلاد) به كتيبه‏هاى خطّ ميخى خطّ مذكور را علاوه كرده‏اند و اين خطّ را هجائى ميدانند. تقريبا از پانصد سال قبل از ميلاد زبان كتيبه‏ها فقط زبان عيلامى است.

در زبان عيلامى علمائى مانند شيل، و يسباخ، هوزنيگ و برگ كار ميكردند.

علماء مذكور عقيده‏شان اين بود كه زبان عيلامى چند لهجه داشته و اين زبان نزديك بگروه زبانهاى قفقازى است. (مارّ) زبان عيلامى را از خانواده زبانهاى گرجى و بوميهاى سابق ارمنستان ميدانست‏ «۱». اين زبانها اصلا بزبانهاى سامى تا اندازه‏اى نزديك ميشود، تمدّن عيلامى تمدّن بابلى و سامى است و تصوّر ميرود كه نسبت ساميهاى عيلام ببوميهاى اوّلى آن مانند نسبت ساميهاى بابل به سومريها است‏ «۲».

مجله تاریخ